Op een door de tijd zwaar aangetaste oude foto kijken twee kantoorklerken van de Algemeene Friesche Levensverzekering Maatschappij (AFLM) in de lens van de camera van een fotograaf. De één zit achter zijn bureau, de ander staat schuin achter hem. Ze moesten stilstaan en stilzitten om bewegingsonscherpte te voorkomen.
De op karton bevestigde foto werd aangetroffen tussen een setje foto’s van recentere datum in de kelder van het archief in Leeuwarden. De foto is ongedateerd. Datering is lastig. Het model weegschaal op het bureau moet ouder zijn dan 1920. We houden het er maar op dat de foto gemaakt is rond 1900. Het kantoor was toen van 1896 tot 1914 gevestigd aan de Eewal 59 in Leeuwarden. In die periode vormden de heren Wijbe Jacobus Oosterhoff en Hajonides Beucker Andreae de directie. Zij waren de opvolgers van de oprichters J. Oosterhoff en J.S. Spoelstra. In die tijd ging het de Algemeene Friesche voor de wind. Vanaf 1896 werd het rangenstelsel verlaten en werden de verzekeringstarieven volgens algemeen erkende statistische gegevens berekend op basis van leeftijd en levensverwachting. Niet alleen konden er traditionele overlijdensverzekeringen worden afgesloten maar nu ook gemengde verzekeringen, verzekeringen op vaste termijnen, uitgestelde en direct ingaande lijfrenten etc. De Algemeene Friesche werd toen een echte levensverzekeringmaatschappij op moderne grondslag.
Toen Beucker Andreae en Oosterhoff hun ambt als directeur aanvaardden in respectievelijk 1872 en 1873 was er nog maar één medewerker in dienst: de boekhouder. Bij hun vertrek in 1914 telde de maatschappij 30 medewerkers. Daar hoorden de hier afgebeelde kantoorklerken ook bij. Zij hadden nog geen idee wat de toekomst hen en de maatschappij zou brengen. Heel misschien heeft de jongste van het stel de samenwerking met de Groot-Noordhollandsche in 1937 nog meegemaakt. Maar bovenal: zij hadden nooit kunnen bevroeden dat na bijna 179 jaar (en enkele fusies verder) hun werkgever zou worden overgenomen in 2023.
Hoedjes met een verhaal
We maken een sprongetje door de tijd en landen in 1983. Het is eind augustus en de Raden van Bestuur van AGO en Ennia hebben een belangrijke gezamenlijke bijeenkomst in het hotel-restaurant Landgoed Lauswolt in Beetsterzwaag. Daar wordt uiteindelijk bepaald welke naam de fusiemaatschappij zal krijgen. Het werd: ‘Aegon’. Ook wordt tijdens het diner met het uitdelen van hoedjes bepaald wie straks welke rol (of geen rol) in de nieuwe maatschappij krijgt toebedeeld. Het grappigste was dat slechts een enkeling de ware betekenis van de hoedjes kende maar dat iedereen blij was met het hem toebedeelde hoofddeksel. Als je dan een groepsfoto laat maken op het bordes heerst er bovenal joligheid. De fotograaf hoefde de heren dus niet te vragen om te lachen naar het vogeltje. Maar bestuurders hebben geen glazen bol. Dat Aegon Nederland zou worden overgenomen in de toekomst kon men toen niet weten. De fotograaf ook niet. Dat was Jelle Witvoet. Zie het ‘In Memoriam’ in Post Actief nummer 6 van 2023.
Raden van Bestuur AGO en Ennia, 28 augustus 1983. Van links naar rechts en van boven naar beneden: Co de Koning – consultant; Chris van Veen – AGO; Johan Lippmann – Ennia; Peet Machielsen – Ennia; Henk van Wijk – AGO; Theo Steenbergen – AGO; Ferry Stapels – Ennia; Eduard Oosterhoff – AGO; Kees Storm – AGO; Ton Kool – Ennia; Pieter Lever – Ennia; Jaap Peters – Ennia; Joop Bakker – AGO en Anton Dek – Ennia.
Nét geen 40 jaar
Met de verkoop van Aegon Nederland aan a.s.r. en de naamswijziging van Aegon N.V. in Aegon Ltd. (met alleen nog de buitenlandse units) is twee maanden voor het 40-jarig bestaan van Aegon een einde gekomen aan een tijdperk. Voor de geschiedenis van Aegon, vanaf 1844, geldt dat die nooit verloren gaat en dat er altijd wel iets nieuws te ontdekken valt dat doorverteld kan worden. De verborgen boodschap in de gevonden foto van de twee medewerkers van de Algemeene Friesche is misschien wel ‘Hallo’ maar is het dan nu anno 2023 ‘Goodbye’? Dit doet denken aan het liedje ‘Hello. Goodbye’ van The Beatles uit 1967. Het nummer bespreekt het concept van dualiteit, en hoe alles ook een tegenovergestelde heeft. Het bevat een positieve wending in de songtekst:
‘I don’t know why you say goodbye, I say hello’.
Pierre Don, Ex-bedrijfsarchivaris