Op 22 november ’23 is Gottlieb Friedrich ‘Bob’ Dippel overleden, twee dagen na zijn 88ste verjaardag. Bob Dippel was Aegon-directeur in het noorden tot aan zijn pensionering in 1995. Zijn carrière startte hij bij verzekeraar Stad Rotterdam. Hij groeide uit tot reclameman via een reclamebureau, Koopmans Meelfabrieken en Vrumona (een dochteronderneming van Heineken). In augustus 1974 werd Bob marketeer op het hoofdkantoor van AGO aan de Herengracht in Amsterdam. Na drie jaar werd hij hoofd van de verkooporganisatie ‘Gemengd Bedrijf’ in Groningen. Deze verkocht zowel leven- als schadeverzekeringen en aldus was er ook een band met AGO Leeuwarden. In 1983 werd hij directeur van het schadebedrijf en ging na de fusie tussen AGO en Ennia de PC Noord-Oost leiden. Zijn belangrijkste wapenfeit werd, na gedegen onderzoek, het samenvoegen van de Noordelijke vestigingen tot één bedrijf met vestigingsplaats Leeuwarden in een nieuw kantoor op de voormalige Veemarkt: gebouw Leeuwenborg. Bob Dippel werd lid van de Directie Nederland. Met een collega zette hij in 1992 nog het bedrijf Schadegarant op. In 1995 ging Bob Dippel met pensioen en verhuisde naar het Friese Makkinga waar hij er een hele dierentuin op na hield op zijn landgoed.
Collega’s herinneren Bob als een rustige goedlachse stevige vent. Hij gaf zijn medewerkers ook de ruimte om hun steentje bij te dragen aan de ontwikkeling van het bedrijf. Bob bleef wel actief, ook op bestuurlijk niveau en was medeoprichter van softwarebedrijf Zilveruil.
Privéomstandigheden noopte hem in 2009 te verhuizen naar Heemstede. In 2015 ontviel hem zijn vrouw Louise. Bob Dippel zocht verdieping in de ZEN-meditatie, paste zijn voedingspatroon aan en organiseerde mede stilte-avonden aan huis. Hij vond zelf dat hij te laat de aardse problemen (zoals de klimaatcrisis) had onderkend zoals die al geschetst werden door de ‘Club van Rome’ in 1968. Hij miste collectiviteit en samenwerking tussen mensen om de problemen in harmonie aan te pakken.
Zijn nalatenschap is divers maar bevat een opvallende, nooit geplande bijdrage. Rond de eeuwwisseling ontsnapten uit zijn ‘dierentuin’ in Makkinga enkele wallaby’s toen kinderen uit de buurt het hek openzetten. Op één na werden ze gevangen. Die ene was een drachtig vrouwtje. Door inteelt leeft er nu een groepje in de bossen in de omgeving van landgoed Laagduurswoude.
De kleine kangoeroes gedijen hier goed. Soms halen ze weer het nieuws als er één is aangereden. Dan valt in de kranten te lezen dat ze afkomstig waren van het landgoed van de familie Dippel.
Foto: Portret Bob Dippel, van zijn rouwkaart
_____
Bob Dippel bedankt!
Eigenlijk gaat dit meer over mij dan over Bob. Ik heb heel veel aan hem te danken. Want, hij heeft ervoor gezorgd dat ik de leukste jaren uit mijn tijd bij AGO/Aegon heb meegemaakt. Mijn eerste herinnering aan Bob gaat terug naar ergens halverwege de jaren zeventig, broodjes bal voor de lunch in een van de oudste cafés van Groningen. De lekkerste bal volgens Bob, die toen directeur Schade was in het Praediniushuis in Groningen. Toen ik een jaar na de fusie in Leeuwarden kwam te werken, was Bob daar hoofd van het PC Noord-Oost. Ik begon op de afdeling tussenpersonen marketing onder Dick Verdwaald. Maar korte tijd later riep Bob me bij hem en zei dat ik voor hem kon gaan werken als communicatiemedewerker. We hadden in die tijd het fusieblaadje ‘De fusie nu’ en daar zag hij wel een taak voor mij. En ik zat al in de redactie van ons personeelsblad Interaegon. Ook stond het bouwen van een nieuw kantoor op de Veemarkt in Leeuwarden op de planning. Bob stuurde me overal heen. Naar de vergaderingen van de Kamer van Koophandel, naar het kabinet van de Burgemeester. Als ergens Aegon of het nieuwe pand aan de orde kwam, dan stuurde Bob mij. Eerste paal, hoogste punt, opening, samen met Ria Efdé zorgen dat er een boek kwam ‘Leeuwenborg: over mensen en bouwen’. Open dagen regelen voor de medewerkers van Groningen en Leeuwarden, en ook voor de mensen in Groningen en Friesland en daarvoor kortingskaartjes regelen met de NS. Mijn dagen waren goed gevuld met allemaal leuke dingen. En dat alles dankzij Bob. In latere jaren was ons contact beperkt tot het uitwisselen van kerstkaarten, waarbij die van Bob gemiddeld een aan twee kanten bedrukt A-4tje besloegen. Diepzinnige verhalen, waarvoor je echt even moest gaan zitten. Afgelopen jaar dus geen kerstkaart van Bob. Nogmaals dank voor de kansen die je mij geboden hebt.
Alie Lindemann-Klaassen