Op 30 oktober 2025 overleed Hans Hendriks, op 79-jarige leeftijd. Niet helemaal onverwacht. Een aantal jaren geleden was bij Hans longfibrose geconstateerd en hierdoor had hij last van weinig energie en kortademigheid. Dit weerhield hem niet om soms met een aantal oud-collega’s een balletje op de golfbaan te slaan. 9-holes lopend over de golfbaan was hem wel te veel, maar gebruikmakend van een buggy genoot hij met volle teugen van het spelletje. Na een longontsteking in juli van dit jaar en de uitslag van een onderzoek in het ziekenhuis ging het snel bergafwaarts met zijn gezondheid. Op zaterdagavond 25 oktober benaderde Britt Hendriks, dochter van Hans en Thea, mij per whatsapp. Hans had haar verzocht mij te vragen samen met mijn vrouw Ans langs te komen
Wij reden direct met de auto naar Leidschendam. Daar aangekomen troffen wij Hans in bed voor het raam aan. Tijdens dit bezoek haalden wij oude herinneringen op. In het werkzame leven was Hans bij Ennia begonnen als acceptant op de afdeling Brand Bedrijven. Als bekwaam vakman in de schadeverzekering werkte hij zich op tot groepshoofd en uiteindelijk in de AEGON-periode als leidinggevende. Na de zoveelste reorganisatie werd de groep van Brand/Varia experts, waar ik deel van uitmaakte, gekoppeld aan de afdeling van Hans. Er ontstond niet alleen een zakelijke maar ook een vriendschappelijke band. Hans vertrouwde mij een keer toe er trots op te zijn dat hij als eenvoudige Haagse jongen, zonder een academische titel, het toch maar zover heeft weten te bereiken.
Samen maakten wij vanaf 2013 deel uit van de evenementencommissie van de Vereniging van Aegon gepensioneerden en zo ontstond er een vriendschap tussen ons en Hans en Thea. Gezamenlijk vierden wij vakantie in Spanje. Ook bezochten wij een aantal concerten in Nederland en het buitenland.
Hij was niet alleen voorzitter van de evenementencommissie maar had zelfs een periode als interim zowel het voorzitterschap als ook het secretariaat van onze vereniging op zich genomen. Dit typeert Hans. Nooit te beroerd om verantwoordelijkheid op zich te nemen.
Deze herinneringen deden Hans goed en gezien de wijze waarop Hans afscheid van ons nam wist ik dat dit een definitief afscheid was.
Hans Hendriks was een goed en sociaal mens, met veel interesses, zoals muziek, sport en bovenal zijn gezin. Naast de voetbalsport had hij bijzondere belangstelling voor de honkbalsport, waarin hij zowel als speler maar ook als trainer uitblonk. Nog niet zo lang geleden was hij in Amsterdam trainer/coach van het honkbalteam van zijn kleinzoon Darius. De World Series in de Verenigde Staten waren voor hem het hoogtepunt van het jaar.
Na het bezoek aan Hans op 25 oktober jl. was het bericht van zijn dochter met de onderstaande tekst voor mij geen verrassing.
“Hans heeft het Honkbal Clubhouse gisteren rustig en comfortabel, in sedatie, verlaten en speelt nu verder in the Field of Dreams.
Wij wensen Thea, Britt, Jeroen en Darius heel veel kracht en sterkte met dit verlies toe.
Loek van Tol